Skóra – nasz naturalny płaszcz szczelnie okrywający ciało jest ozdobą człowieka. Gładka, jędrna, opalona jest naszą chlubą. Gorzej, gdy pokrywają ją wypryski i niekorzystne zmiany. ŁUSZCZYCA /Psoriasis/ – jest jednym z najczęściej występujących schorzeń skóry, którego powodem są między innymi uwarunkowania genetyczne. Łuszczycę mogą powodować również liczne czynniki niegenetyczne. Łuszczyca nie jest chorobą śmiertelną ale dotychczas nieuleczalną. Podobnie jak wiele innych schorzeń skóry, nie jest chorobą zakaźną, a mimo to spora część zdrowych osób wzdraga się przed podaniem ręki choremu na łuszczycę czy bielactwo.
Mówi doktor Dorota Markowska-Bernaczyk, specjalista dermatolog i wenerolog z Poradni Dermatologicznej przy Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym na Parkitce w Częstochowie.
– Łuszczycę wywołać mogą bardzo różne czynniki zarówno środowiskowe jak i wewnątrzustrojowe. Może być spowodowana infekcją bakteryjną (angina), zakażeniem wirusowym (grypa, opryszczka), zakażeniem grzybiczym, miejscowymi uszkodzeniami skóry, a nawet drobnymi zadrapaniami, różnymi alergenami – najczęściej pokarmowymi, takimi jak nabiał czy mięso, lekami przeciwbólowymi, przeciwreumatycznymi i innymi. Bardzo istotnym czynnikiem prowokującym w łuszczycy może być też stres, spowodowany silnymi przeżyciami np: śmiercią kogoś bliskiego, rozwodem, powodzią.
– Łuszczyca ma podłoże genetyczne, to znaczy, że nie można się od chorego nią zarazić.
– Tak. Łuszczyca nie jest zaraźliwa. Jest zakodowana genetycznie, prawdopodobnie w wielu różnych genach i prowokowana przez jakiś czynnik, który ją uaktywnia.
– Jak często występuje ta choroba?
– Jedne źródła podają, że zapada na nią od 2% – 4% ludności, inne, że od 3% – 5%. Najczęściej występuje w Europie i w USA, a najrzadziej wśród Eskimosów, Indian brazylijskich i na Dalekim Wschodzie.
– W jakim wieku łuszczyca daje o sobie znać?
– Najczęściej w okresie dojrzewania, co nie oznacza, że ten kto nie stwierdził u siebie łuszczycy do trzydziestki, na nią nie zachoruje. Zasadniczo odróżnić można 2 typy łuszczycy. Pierwszy, charakteryzuje się rozległymi i częstymi nawrotami o cięższym przebiegu – ta postać częściej występuje rodzinnie. Typ drugi zaczyna się między pięćdziesiątym, a siedemdziesiątym rokiem życia, przebieg choroby jest łagodny, zmiany skórne obejmują mniejszą powierzchnię, a nawroty są rzadsze.
– Jak wyglądają objawy łuszczycy?
– Jest jej kilka postaci, ale najczęściej występuje na łokciach i kolanach w postaci grudek pokrytych łuską. Bywa, że zgrubiała łuszcząca się skóra pojawia się kilka razy do roku, szczególnie po przebytych infekcjach i stresach. Zmiany mogą obejmować mniejszą lub większą powierzchnię, a nawet całe ciało. Jest to tak zwana łuszczyca uogólniona. Zmiany łuszczycowe mogą dotyczyć też owłosionej skóry głowy, paznokci i stawów. Wszystkie te odmiany mogą występować osobno lub razem. Najniebezpieczniejsze jest łuszczycowe zapalenie stawów, które jest bardzo bolesne i może być powodem trwałego inwalidztwa. Na szczęście występuje tylko u 6 – 8% wszystkich pacjentów z łuszczycą.
– Jakie są widoki na wyleczenie łuszczycy?
– Marne, a szczerze mówiąc żadne, dopóki nie rozwinie się inżynieria genetyczna. Leczenie jest objawowe, a stosowane środki mają na celu likwidację zmian skórnych, ich redukcję gdyż czynników prowokujących nie da się wyeliminować. Najczęściej stosuje się kwas salicylowy, cygrolinę, kortykosterydy, środki cytostatyczne i od niedawna – cyklosporynę A. Wybór metody leczenia zależy od typu łuszczycy, czasu jej trwania, wieku, płci, wykonywanego zawodu itp. W leczeniu ogólnym podaje się też leki działające wzmacniająco – przestrajająco, remineralizująco, uspokajająco, przeciwzapalnie, niekiedy działające na układ immunologiczny. Korzystne jest też stosowanie kąpieli krochmalowej. Pacjenci, którzy stosują się do zaleceń lekarza uzyskują dłuższe remisje, poprawiając tym samym komfort życia. Zdarzają się chorzy, którym żadne objawowe leczenie nie pomaga.
– Podobno w jednym z uzdrowisk tureckich miejscowe rybki wyżerają choroby skórne kuracjuszy.
– Niektórzy doradzają też leczenie słońcem, naświetlania, kąpiele w solach Morza Martwego i homeopatię. Ośrodki dermatologiczne w leczeniu łuszczycy często stosują fotochemoterapię (PUVA) i inne metody naświetlania promieniami nadfioletowymi, w połączeniu z niektórymi lekami syntetycznymi lub ziołowymi. Wszystkie metody leczenia ukierunkowane są na przywrócenie prawidłowej funkcji układu odpornościowego, neutralizację wolnych rodników i poprawę przemiany materii, a większość chorych może się leczyć w warunkach domowych.
– Dziękuję za rozmowę.
JOANNA BAR