Sześćdziesiąt parafii na wschodzie Ziemii Częstochowskiej
Po zachodniej stronie szosy wybiegającej z Będusza do Siewierza ulokowane jest ogromne gospodarstwo rolne. Gdy w późnym średniowieczu Myszków był tylko niewielką wioską nad prawym brzegiem Warty, to po drugiej stronie rzeki wzrastała już miejscowość BĘDUSZ – własność Będuskich herbu Ostoja. Ostatnimi właścicielami stali się pod koniec XIX w. Stanisław i Jerzy Baurertzowie – akcjonariusze odlewni stali w Myszkowie. Z ich to inicjatywy powstaje na polach Będusza nowoczesny folwark z murowanymi zabudowaniami gospodarczymi i czworakami. Mimo posiadania już okazałego pałacu w centrum Myszkowa, przedstawionego w 109-tym odcinku tego cyklu, wznoszą tutaj w 1916 r. drewniany dwór otoczony angielskim ogrodem. Teraz największe wrażenie robi, z daleka widoczny, kamienny spichlerz z wysoką, ozdobną wieżą (na zdjęciu).
Natomiast ukryty w głębi dwór był tak solidny, że stał się po wojnie siedzibą szkoły rolniczej, później rozbudowanej na północnym skraju Będusza. Naprzeciwko spichlerza znajdują się dwie, zmodernizowane obory i bukaciarnia, a także dawna kużnia i współczesne przybudówki – dla działającej teraz prywatnej mleczarni (laureata Złotej Wiechy w 2002 r.) – trudno dostępnej do zwiedzania. Dawne obiekty folwarku, a przede wszystkim widoczne po drugiej stronie drogi, kamienne czworaki są obecnie pod ochroną konserwatora zabytków. Nadal zamieszkałe i osłonięte starymi lipami wyróżniają się czterospadowymi dachami z tzw. “wolimi oczkami” (małe okienka). Niektórzy z właścicieli tych dawnych mieszkań dworskich pamiętają jeszcze czasy, gdy pracowali u “panów”, stanowiąc wtedy elitę wśród mieszkańców Będusza. Jeszcze po wojnie, już jako robotników państwowego gospodarstwa, takźe nazywano ich “dworakami”.
Wędrówka po parafiach dekanatu myszkowskiego kończy opis “wschodniej ściany” dawnego województwa. Na ścianę tą złożyły się: pięć dekanatów z diecezji częstochowskiej (kłomnicki, gidelski, żarecki, zawierciański i myszkowski) oraz trzy dekanaty z diecezji kieleckiej (koniecpolski, lelowski i szczekociński). Na obszarze tych ośmiu dekanatów dotarłem do 60. miejscowości parafialnych oraz do 53 miejscowości przynależnych do tych placówek duszpasterskich. Opisując historię tych poznanych parafii (w 114. dotychczasowych odcinkach) ominąłem tylko jedną z nich, a mianowicie mieszczącą się w Rzerzęczycach (dekanat kłomnicki). By zamknąć w całości ten przegląd przedstawiam teraz krótki opis pominiętej parafii. Otóż powstała ona dopiero w 1969 r. po wydzieleniu jej z obszaru parafii: kłomnickiej, borowskiej i mstowskiej. Jednak już w 1948 r. zbudowano w Rzerzęczycach niewielką kaplica (5×4 m) w której ksiądz z Kłomnic zaczął odprawiać nabożeństwa. Na jej bazie rozpoczęto w 1970 r. budować obecny kościół, który poświęcono w 1972 r. W miejscowości tej jest pozostałość z nieistniejącego już zespołu dworsko-parkowego (z końca XIX w.), którego ostatnimi właścicielami była rodzina Leśnickich. Wcześniej posiadłość ta była własnością słynnych śpiewaków braci Reszków, od których odkupił ją ojciec dziedziczki Leśnickiej. Modrzewiowy dworek mieścił do lat. 90. przedszkole, by następnie spłonąć.
Opis i zdjęcia:
ANDRZEJ SIWIŃSKI