Probostwo kłobuckie było pierwszą godnością kościelną jaka przypadła w udziale przyszłemu dziejopisarzowi.
Jan Długosz objął je w 1434 r. po swoim stryju Bartłomieju. Po Długoszu – kronikarzu proboszczem został jego młodszy brat, także noszący imię Jan. Jan Długosz jako pleban nigdy nie rezydował w Kłobucku, chociaż proboszczem miejscowej parafii był przez piętnaście lat, aż do roku 1449. Wydaje się jednak, że funkcja kłobuckiego proboszcza była dla niego niezwykle ważna. Świadczyć o tym może m.in. fakt, że probostwo to wymienia w swojej “Historii Polski”. Chcąc uhonorować miasto, w 1446 r. kanonik krakowski ufundował parafii drogocenny ornat, który miał służyć kolejnym proboszczom. Pięć lat później natomiast przystąpił do ufundowania klasztoru kanoników regularnych na bazie miejscowego kościoła parafialnego
RN