Od parafii do parafii w byłym województwie (110)
Opisana tydzień temu parafia św. Stanisława w Myszkowie obejmowała cały obszar miasta na wschód od linii kolejowej (dochodząc niemal do Żarek). Powstająca na tym terenie nowa dzielnica mieszkaniowa (w obrębie ulic Kościuszki i Jana Pawła II wymagała powołania następnej parafii w Myszkowie. Stało się to w 1990 r., jednak początkowo funkcję placówki duszpasterskiej pełniła nadal parafia pod wezwaniem św. Stanisława. Dopiero w następnym roku zakupiono działkę (przy ul. Jana Pawła II) rozpoczynając budowę niewielkiego kościoła o wymiarach 25×13 metrów. Już w końcu 1991 r. odprawiono w nim pierwszą Mszę św., a w połowie 1992 r. otwarto kancelarię parafialną w wynajętym w pobliżu domu.
Po wybudowaniu nowej plebanii (poświęconej w połowie 1995 r.) rozpoczęto przygotowania do budowy docelowego kościoła. W sporządzonym planie nowej świątyni dotychczasowy kościół ma stanowić tylko część nawy bocznej. Założenia te są już realizowane, bowiem od 1998 r. trwa mozolna praca nad budową dużego obiektu sakralnego, do którego przylega obecny kościół parafialny – co wyraźnie widać na zdjęciu. Również do parafii św. Stanisława należał cały północno-wschodni obszar Myszkowa – czyli dawna wieś Pohulanka (obecnie znana jako Światowid). Dopiero w 1972 r. udało się na tym terenie pozyskać prywatny dom, w którym zaczął odprawiał niedzielne nabożeństwo kapłan z odległej parafii. Na tej bazie biskup Stefan Bareła ustanawia w 1975 r. wikariat, który powierza księdzu Józefowi Franczakowi. Wikariusz ten remontuje gruntownie “swą” domkową kaplicę (mieszczącą najwyżej 70 osób) oraz, mimo braku zgody na zameldowanie, zamieszkuje nielegalnie w Światowidzie. W 1977 r. ks. Franczak stawia przy kaplicy, mimo braku zgody i ciągłych szykan, potężną wiatę, czyli oparty na stalowych słupach dach i ściany zbite z desek (na zdjęciu). W ten sposób powstaje prowizoryczny kościół mogący już pomieścić nawet do 400 osób. W czasie tej rozbudowy został skradziony obraz św. Andrzeja Boboli. Podrzucony następnie do przedsionka kaplicy stał się przyczynkiem do obrania właśnie tego patrona dla parafii, która ostatecznie powstała tutaj w marcu 1981 r. Przeszło rok później parafia otrzymuje zgodę wojewody częstochowskiego na budowę własnego kościoła z obiektami pomocniczymi. Najpierw powstał dom katechetyczno-mieszkalny, bowiem trzeba było przenieść do niego dwie rodziny, które zajmowały rozbiórkowy dom na terenie nabytej od skarbu państwa działki. Wreszcie w we wrześniu 1987 r. wmurowany został kamień węgielny poświęcony przez Jana Pawła II. (1983 r.). Budowę okazałego kościoła (na zdjęciu) zakończono w 1991 r., jednak aż do 2000 roku trwało jego wyposażanie (dzwony, witraże, malowanie, ogrzewanie), oraz brukowanie otoczenia i urządzanie cmentarza.
Tekst i zdjęcie:
ANDRZEJ SIWIŃSKI