18. października minęła 5. rocznica śmierci księdza biskupa Jana Chrapka. Przez całe życie ten sługa Boży zabiegał przede wszystkim o ludzi pokrzywdzonych przez los, o ludzi zepchniętych poza margines społeczny- o sieroty, samotne matki, ludzi ubogich, chorych, pozbawionych sensu życia czy uzależnionych. Cierpienie jest wpisane w ludzką egzystencję, może dotknąć każdego z nas- przypominał Chrapek. Był pomysłodawcą I Kongresu Misyjnego Dzieci Diecezji Radomskiej.
Przyjaciel dziennikarzy
I dobre relacje z dziennikarzami – był niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie etyki dziennikarskiej. Do początkujących dziennikarzy zwracał się z prośbą o zachowanie obiektywizmu. Zawsze też służył im fachową pomocą. Swą wiedzę na temat środków masowego przekazu starał się spożytkować najlepiej jak umiał, wykładając na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego i na Uniwersytecie im. kardynała Wyszyńskiego. Pamiętam (przypis autorki: jak trudno było dostać się na Jego wykłady, aule uniwersyteckie były wypełnione po brzegi, studenci “dostawiali” krzesła i siadali na podłodze).
Studenci czekający na wielkiego i dumnego biskupa przezywali zawód: wchodził niewysoki człowiek w “cywilnym” ubraniu, którego wyróżniał tylko krzyż na piersi i ciepły, ojcowski uśmiech. Był przez nich lubiany.
Krytykował dominującą w mediach zasadę “dobra wiadomość, to zła wiadomość” Proponował ufundowanie nagrody dla dziennikarzy ukazujących dobre strony życia. Dzięki jego staraniom stworzono taką coroczną nagrodę dziennikarską…. imienia biskupa Jana Chrapka.
Z okazji dnia patrona dziennikarzy Św. Franciszka Salezego, bp Chrapek zaapelował do ludzi mediów, aby mieli odwagę w poszukiwaniu prawdy, życzył, aby media kształtowały postawy, które są bliskie godności człowieka i ….prawdzie.
Biskup był postacią wybitną. Jedną z tych, o której pamiętają pokolenia. Wszyscy, którzy znali biskupa wspominają go jako człowieka, wesołego i otwartego na kontakty z ludźmi.
Krótki życiorys ks. biskupa
Urodził się 18 lipca 1948 roku w Józefinie, w diecezji sandomierskiej. Szkołę średnią ukończył w Krakowie. Studia seminaryjne rozpoczął jako alumn, członek zgromadzenia św. Michała Archanioła. W Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej ukończył również studia zaoczne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1975 roku. Doktorat zrobił podczas studiów specjalistycznych na KUL-u. I tak kolejno- był wychowawcą w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Michalitów w Warszawie, następnie był rektorem Papieskiego Sanktuarium koło Rzymu, był wykładowcą na ATK i duszpasterzem inteligencji w parafii Matki Bożej Królowej Aniołów w Warszawie, był przełożonym generalnym Zgromadzenia Św. Michała Archanioła. Był redaktorem naczelnym miesięcznika “Powściągliwość i praca”.
Sakrę biskupią przyjął w 1992 roku w Drohiczynie z rąk abpa Józefa Kowalczyka. Początkowo biskup pomocniczy w diecezjach- drohiczyńskiej i toruńskiej. W 1999 roku został biskupem radomskim.
Już jako biskup był koordynatorem i organizatorem dwóch ostatnich pielgrzymek papieskich Jana Pawła II. Za swe dokonania został powołany do Papieskiej Rady Środków Społecznego Przekazu.
Najpierw zaspokojenie głodu, a później kształtowanie wyższych wartości
moralnych
Jego dwie siostry – Agnieszka i Barbara (nota bene siostry zakonne) wspominają, że posługa w Radomiu napawała Go pewnym niepokojem, ponieważ zdawał sobie sprawę, że obejmuje rejon, w którym panują duże bezrobocie i bieda. Z jego inicjatywy w Radomiu otwarte zostały stołówki dla ubogich prowadzone przez księży filipinów, ojców bernardynów i Caritas, Radomski Bank Żywności, uruchomiona przychodnia lekarska oraz apteka dla ludzi pozbawionych ubezpieczenia, klub młodzieżowy “Arka”, bezpłatna Linia Braterskich Serc – telefon zaufania.
W tych miejscach pokazywał się osobiście i doglądał ich sprawnego funkcjonowania.
Jak psycholog wiedział, że by zdobyć serce i zaufanie człowieka, trzeba w pierwszej kolejności zdobyć jego ciało, bo głodnemu człowiekowi trudniej wybrać, tę z właściwszych dróg. Dlatego ich karmił nie tylko słowem bożym.
W 2001 roku otrzymał nagrodę “serce za serce” Krakowskiej Fundacji “Prometeusz”. Został wyróżniony za pomoc potrzebującym i troskę o dzieci i młodzież.
By koniec stał się początkiem lepszego…
18. października 2001 roku zamarła cała Polska – w miejscowości Siekluki koło Białobrzegów w wypadku samochodowym zginął Biskup Jan Chrapek jeden z najbardziej znanych i cenionych Biskupów polskich. Wracał z wykładu od studentów Uniwersytetu Warszawskiego….spieszył się na Mszę Świętą do Radomia.
Wspomnienia zebrała
Monika Scheller- Wojtasik