Jednym z najbardziej zasłużonych polskich żołnierzy niepodległościowego podziemia był gen. August Fieldorf „Nil”. Ten niezłomny żołnierz i wielki patriota został stracony w warszawskim wiezieniu niespełna 61 lat temu, dokładnie 24.02.1953 roku. Tak on, jak i jego podkomendni wspominani są dzisiaj z należną czcią, mimo tego, że PRL-owscy propagandziści zrobili wszystko, aby pamięć o „żołnierzach wyklętych” nie tylko wymazać z kart historii, ale wręcz unicestwić ją w świadomości Polaków.
August Emil Fieldorf urodził się 20.03.1895 roku w Krakowie i jak wielu jego rówieśników dojrzewał w czasach, które bez wątpienia należały „do ciekawych”. Wydarzenia z przełomu wieków nie tylko kształtowały charaktery pojedynczych osób, ale wyznaczały kierunki rozwoju poszukujących swojej tożsamości narodów. Przyszły generał już jako piętnastoletni chłopak wstąpił do Związku Strzeleckiego, a dwa lata później jako ochotnik w Legionach walczył na froncie wschodnim, by po wielu perturbacjach zakończyć swoją wojenną przygodę we Włoszech.
Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości rozpoczyna służbę dla II Rzeczypospolitej. Praktycznie przechodzi przez wszystkie kampanie toczone w obronie granic młodego państwa, z wojną polsko-bolszewicką 1920 roku włącznie.
Wybuch II wojny światowej zastaje go w Brzeżanach gdzie w stopniu podpułkownika pełni funkcję dowódcy 51 Pułku Strzelców Kresowych. Aktywnie uczestniczy w kampanii wrześniowej, a szlak bojowy kończy pod Iłżą. Internowany przez Słowaków, ucieka z obozu i przez Węgry przedostaje się do Francji, gdzie jeszcze jesienią 1939 roku zgłasza się do Polskiego Wojska. Po upadku Francji zostaje wyznaczony pierwszym emisariuszem Rządu Londyńskiego i Naczelnego Wodza na Kraj i już 6.09.1940 roku melduje się w okupowanej przez Niemców Warszawie. Aktywnie włącza się w wir konspiracyjnej pracy, wizytuje placówki w Wilnie, Białymstoku, a po upadku Powstania Warszawskiego w październiku 1944 roku przyjeżdża do Częstochowy. Jako zastępca dowódcy Armii Krajowej (AK), aż do jej rozwiązania 19.01.1945 roku, uczestniczy we wszystkich ważnych wydarzeniach związanych z funkcjonowaniem Podziemnego Wojska, co więcej to właśnie jemu zostaje powierzone zadanie kierowania Organizacją „NIEPODLEGŁOŚĆ” („NIE”) która po rozwiązaniu AK ma podjąć trud oporu w warunkach ewentualnej okupacji sowieckiej.
Aresztowany prze Rosjan 7 .03. 1945 roku, nierozpoznany jako generał August Fieldorf, upokorzony jako Polak Walenty Gdanicki wywieziony na Syberię, wraca do Ojczyzny po dwóch latach katorgi. W komunistycznej Polsce próbuje odzyskać imię i godność, wierzy w ogłoszoną dla „ludzi podziemia” amnestię. Próbuje żyć godnie i nie zhańbić oficerskiego munduru. Początkowo ignorowany przez urzędników i lekceważony jako Gdanicki, następnie wmanewrowany przez „przyjaciół – zdrajców” w niejasny do końca układ w którym miałaby być wykorzystana jego przeszłość, absolutnie odmawia współpracy z komunistycznym reżimem. Podstępnie zwabiony do łódzkiej Rejonowej Komendy Uzupełnień, aresztowany i przewieziony do Warszawy. Tam w sfingowanym procesie skazany na karę śmierci i wkrótce stracony.
Co do dzisiaj zastanawiające, wyrok na jednego z najwybitniejszych polskich bohaterów zatwierdzili reprezentanci „polskiego aparatu sprawiedliwości” sędziowie o „jakże polskich” imionach i nazwiskach: Emil Merz, Gustaw Auscaler, Igor Andrejew…
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta polski generał podobnie jak wielu z jego pokolenia „był żołnierzem bez skazy” i podobnie jak wielu „żołnierzy wyklętych” został zamordowany w „majestacie” komunistycznego prawa.
Generał August Fieldorf „Nil” spędził w Częstochowie zaledwie kilka miesięcy, z wielu lat żołnierskiej tułaczki, w Częstochowie ma również ulicę swojego imienia, dobrze byłoby aby w „Dniu Żołnierzy Wyklętych – 1 marca”, przywołując pamięć częstochowskich bohaterów pamiętać również o nim.
Sławomir Maślikowski