31 lipca – Maciej Tubis gra Komedę – Wrocław, Rynek
Maciej Tubis z repertuarem Krzysztofa Komedy pojawi się we Wrocławiu. Podobnie jak w Łodzi, zostaną zagrane oczywiście tak znane kompozycje jak: „Kołysanka Rosemary” czy ballada z filmu „Prawo i Pięść”. Wspólnym mianownikiem dla obu artystów jest podobna filozofia tworzenia muzyki przez obu artystów. Tak, jak Komeda szukał swojego języka i pierwszy odszedł od wzorców muzyki amerykańskiej, tak Tubis w swoich autorskich płytach także poszukuje własnych rozwiązań. Zderzenie klasycznej wrażliwości Tubisa z twórczością Komedy owocuje muzyką wrażliwą, wielopłaszczyznową i ponadczasową, bo takie właśnie kompozycje pozostawił po sobie ten ostatni.
Maciej Tubis jest asystentem w łódzkiej Akademii Muzycznej na Wydziale Jazzu. Ma na koncie sześć autorskich płyt, w tym ostatnio wydana „Flashback” z zespołem Tubis Trio oraz „Lunatyk” z duetem Bolewski|Tubis. W przyszłym roku ukażą się kolejne płyty obu projektów.
2 sierpnia – Aleksander Dębicz „Cinematic Piano” – Mięćmierz – Wiatrak, Kazimierz
Aleksander Dębicz jest pianistą i kompozytorem zakochanym tak samo w klasyce, co w improwizacji, hollywoodzkich filmach oraz sztuce. Artysta w swej działalności chce powrócić do zaniechanej praktyki improwizacji, która była stałym elementem koncertów i spotkań muzycznych do XIX wieku.
Improwizacja stanowi dla pianisty najlepszy środek wyrazu, spaja role pianisty i twórcy, pozwala nadać klasycznej interpretacji nową narrację. Aleksander Dębicz nie jest zainteresowany jedynie odtwarzaniem po raz kolejny zapisu nutowego, wplata do tkanki utworu to, co w danej chwili podpowiada mu własna inwencja twórcza. Gruntowne wykształcenie muzyczne, szeroka, pogłębiona wiedza o warsztacie poszczególnych kompozytorów, pozwalają mu na interpretacje w stylu danego twórcy. Każdy koncert pianisty staje się przez to niepowtarzalnym wydarzeniem. Bazując na improwizacji prezentuje publiczności stale nowe odsłony nawet znanych utworów. To stwarza jeszcze większe wyzwanie niż odtwarzanie zapisu utworów muzyki klasycznej, bo wymaga nie tylko biegłości technicznej, ale też talentu kompozytorskiego i improwizatorskiego.
Pianista doskonale odnajduje się w muzyce barokowej, zwłaszcza w kompozycjach Bacha, jak również w ekspresjonistycznej twórczości Scriabina, której wyrazowość bardzo odpowiada młodemu artyście. W kręgu zainteresowań Aleksandra Dębicza są także inne gatunki muzyczne – artysta bierze udział w projektach jazzowych i z kręgu muzyki pop, współpracuje z DJ-ami, ale też z grafikami komputerowymi, improwizując do animacji 2D i 3D.
Artysta jest także fanem X muzy i zdolnym kompozytorem. Pierwsza płyta pianisty wydana przez Warner Music „Cinematic Piano” zawiera dwanaście kompozycji pianisty inspirowanych muzyką filmową. Krytycy podkreślają, iż utwory te: „zaskakują nie tylko oryginalnym ujęciem, ale także misternie skonstruowanym kolażem stylów muzycznych, zestawianych z sobą nawet w ramach jednego utworu. W interpretacjach pianisty doskonale sprawdza się zarówno oszałamiająca wirtuozeria rodem z etiud Chopina, jak i wyrafinowany jazz; w tej samej kompozycji usłyszeć można minimalistyczne motywy filmowe oraz śpiewną, liryczną kantylenę przypominającą miniatury fortepianowe Schumanna czy pieśni Schuberta.”
3 sierpnia – Józef Skrzek gra własne kompozycje – Chorzów, Rynek
Urodził się na Śląsku, w Michałkowicach w rodzinie górniczej. Od małego śpiewał i uczył się gry na fortepianie. Dziś, kiedy uruchamia swój wysłużony, poobijany egzemplarz kultowego syntezatora Minimoog, nie ma sobie równych. Jest niekwestionowanym wirtuozem tego instrumentu. Za charakterystyczną burzą włosów kryje się artysta, który od ponad czterdziestu lat jest aktywnym i kreatywnym twórcą. Wciąż idzie do przodu, poszukuje nowych form wyrazu i zaskakuje słuchaczy.
Józef Skrzek w 1968 r. rozpoczął współpracę z formacjami: Mariolaine & Swinging Soul Corporation, Ślężanie i Ametysty, zaś w roku 1969 został członkiem popularnej grupy Breakout, z którą zagrał kilkadziesiąt koncertów i nagrał album „70a”. Po rocznej współpracy powrócił jednak na Śląsk, żeby założyć grupę SBB; najpierw Silesian Blues Band, później Szukaj, Burz, Buduj – Search, Break, Build.
W latach 1972-1973 SBB współpracowało z Czesławem Niemenem, uczestnicząc w nagraniu albumów: „Niemen Vol. 1”, „Niemen Vol. 2”, „Strange Is The World” oraz „Ode To Venus”. Od 1973 r. grupa wydała szereg płyt ugruntowujących jej pozycję jako jednego z najciekawszych i najbardziej oryginalnych zespołów polskiego rocka progresywnego. SBB zawiesiło działalność w 1980 roku, reaktywując się z sukcesem dwadzieścia lat później.
Po zawieszeniu działalności formacji SBB Józef Skrzek nagrał kilka doskonale przyjętych przez krytyków solowych albumów opartych na instrumentach elektronicznych. Od końca lat 70. artysta komponuje także muzykę teatralną, filmową i telewizyjną. Jest autorem ścieżki dźwiękowej m.in. do filmów: „Golem” i „Wojna światów – następne stulecie” Piotra Szulkina oraz „Ręce do góry” Jerzego Skolimowskiego. Muzyk często współpracuje z reżyserem Lechem Majewskim, z którym stworzył utwory do filmów: „Pokój saren”, „Wojaczek”, „Angelus” oraz „Młyn i krzyż”.
Od początku lat osiemdziesiątych Józef Skrzek coraz częściej koncertuje w kościołach, wykorzystując zarówno tradycyjne organy, jak i instrumenty elektroniczne. Od albumu „Kantata Maryjna” z 1987 r. muzyk regularnie nagrywa płyty inspirowane tematyką religijną. Oprócz tego, artysta z powodzeniem zajmuje się produkcją dużych widowisk multimedialnych, osadzając je w tak niecodziennych miejscach jak kopalnia srebra, latarnia morska czy zbocze góry.
W 2015 r. artysta w uznaniu za „szczególne dokonania w dziedzinie produkcji muzycznej”, został uhonorowany statuetką „Człowieka ze Złotym Uchem”, nagrodą Międzynarodowego Festiwalu Producentów Muzycznych Soundedit.
Zdjęcia: mat. pras. org.