Okazały jubileusz SP nr 38 im. Ludwika Zamenhoffa w Częstochowie obchodzony był 15 grudnia. Specjalnie na tą okazję placówka wydała monografię oraz przyjęła nowy sztandar.
Został on ufundowany przez Zenona Sitkiewicza, Lecha i Cezarego Jędryków, firmę fotograficzną Rycel oraz Młode Talenty SP nr 38. Był to ich prezent na kolejne dziesięciolecia szkoły.
Z myślą o osobach od lat współpracujących z podstawówką, przygotowano honorowe wyróżnienia. Kilkudziesięciu osobom przyznano Odznaczenia Przyjaciela Szkoły. Następnie goście mogli obejrzeć półgodzinny film prezentujący historię placówki w pigułce.
Częścią programu, na którą czekały przede wszystkim dzieci, były występy artystyczne uczniów. Najmłodsi przygotowali nie tylko okolicznościowe wiersze i piosenki ale również przedstawienia w kilku obcych językach, pokazy tańca towarzyskiego i mistrzowską grę na skrzypcach. Okolicznościowy poczęstunek zapewniła młodzież z Zespołu Szkół Gastronomicznych w Częstochowie.
Podstawówka mieszcząca się przy ul. Sikorskiego 56 należy do najstarszych szkół w mieście. Jej początki sięgają roku 1919, kiedy została powołana do życia pod numerem 1 i nosiła imię ks. Augustyna Kordeckiego. Wówczas jeszcze nie miała własnej siedziby, lekcje odbywały się w domach prywatnych. W jej skład wchodziły dwa oddziały męskie i jeden żeński.
Pierwszym dyrektorem był Edmund Patorski, który sprawował nad nią pieczę przez 22 lata – do roku 1941. Pod jego kierownictwem, w latach 30. przystosowano izby lekcyjne przy ulicach 7. Kamienic i 3. Maja. W tym czasie ogromnym zaangażowaniem na rzecz szkoły wykazywali się rodzice uczniów, a nierzadko również osoby ze szkołą niezwiązane. Dzięki nim możliwe było wyposażenie biblioteki, zakup pomocy naukowych, jak również organizacja wycieczek, czy pomocy żywieniowej najbiedniejszym dzieciom. W roku 1937 lokal zamknięto, a Zarząd Miejski wybudował nowy gmach przy ul. Chłopickiego (obecnie Sikorskiego).
Wraz z wybuchem drugiej wojny światowej, nastał dla szkoły najtrudniejszy okres. W lutym 1941 r. aresztowano dyrektora Patorskiego wraz z pięcioma innymi pedagogami, wszyscy oni zginęli w Oświęcimiu. W czasie okupacji budynek szkoły Niemcy zdewastowali i urządzili w nim szpital polowy. Po wojnie szkołę remontowano. Zaczęły powstawać zrzeszenia młodzieżowe, odbudowano bibliotekę, zapraszano pisarzy, np. Gustawa Morcinka. W tym okresie szkole przewodzili Roman Szymczyński, a następnie Bronisław Klimczok.
Czasem prężnego rozwoju był rok 1960. Do terenu szkolnego przyłączono dwa place, na których powstał ogródek. W dobudowanym drugim skrzydle budynku mieściły się: duża sala gimnastyczna, gabinet biologiczny, fizyczny, chemiczny i zajęć praktyczno- technicznych oraz inne izby lekcyjne. W tym samym roku dołączono również Liceum im. Karola Świerczewskiego. Dwa lata później w wyniku reformy utworzono tzw. „12-latkę”. Odtąd miejsce nosiło nazwę: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące nr 5 imienia K. Świerczewskiego. W najbliższym czasie dyrektorem był Antoni Kwieciński. Za jego kierownictwa zbudowano boisko szkolne oraz powstało laboratorium języków obcych.
W 1965 r. odseparowano podstawówkę od liceum. Szkoła podstawowa mieściła się w starej części budynku i odtąd nosiła nazwę Szkoła Podstawowa na 38, a jej kierownikiem został Bogumił Czyżewski.
Wraz z rokiem 1971 do szkoły podstawowej przyłączono klasę 0 dla sześciolatków. Szkoła miała wówczas już własne boisko z bieżnią. Osiem lat później do pomieszczeń zwolnionych przez zamknięte VIII LO, przeniesiono SP Specjalną nr 5. Był to dobry okres dla działalności różnorodnych szkolnych organizacji, takich jak np. szkolne koła PCK i TPPR, 45 CDH VAGABUNDA, czy SKS z sekcjami piłki ręcznej i koszykowej.
Swoją aktualną nazwę SP nr 38 im. Ludwika Zamenhoffa, nosi od 14 października 1987 r. 11 lat później na stanowisko dyrektora powołano Annę Dymek, która funkcję tą sprawuje do chwili obecnej. Od 1999 r. mury szkoły opuszcza SPS nr 5, a rok później z powodu reformy oświaty – uczniowie klas VII i VIII. Odtąd placówka kształci uczniów od klas 0 do VI.
W roku szkolnym 2009/10 budynek został poddany generalnemu remontowi współfinansowanemu przez Unię Europejską. budynek spełnia wymogi unijne i jest dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Dyrektor Anna Dymek ma tylko jedno marzenie na najbliższe. – Na nasze zasłużone 90. pracowaliśmy wspólnie od początku tego roku szkolnego. Kiedy wróciliśmy do pięknego budynku, świeżo oddanego po remoncie, zastaliśmy zupełnie puste sale, które trzeba było zagospodarować. Na nadchodzący czas życzyłabym sobie przede wszystkim lepszego wyposażenia sal dydaktycznych i pracowni, aby szkoła w pełni odżyła w nowych murach – stwierdza dyrektor.
IZABELA WOŹNICKA