Zmarł prof. dr hab. Piotr Tomasik

Prof. dr hab. Piotr Tomasik urodził się w Drohobyczu 19 maja 1937 r. W latach 1954 – 1959 studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej. Ukończył studia magisterskie z petrochemii po obronie pracy magisterskiej „Nowatorska metoda usuwania resztkowej kwasowości z olejów smarowych i frakcji naftowych”. Od lutego 1959 r. do września 1961 r. był asystentem w Katedrze Chemii Organicznej na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej we Wrocławiu, gdzie prowadził badania w zakresie syntezy nowych barbituranów i nauczał praktycznej syntezy organicznej. W latach 1961 – 1967 pracował w Katedrze Chemii Organicznej Politechniki Wrocławskiej. Prowadził badania nad acylofosforynami i chemią heterocykliczną (głównie pirydyn). Obronił rozprawę doktorską „O chemicznej i polarograficznej redukcji 3,5-dinitropirydyny i niektórych jej pochodnych” we wrześniu 1966 r. pod kierunkiem prof. dr hab. Zofii Skrowaczewskiej. Od 1967 r. pracował jako adiunkt w Instytucie Chemii Organicznej PAN, Pracowni Petrochemii we Wrocławiu, prowadził badania nad zastosowaniem analizy korelacyjnej do reaktywności układu pirydynowego i syntezy heterocyklicznej w szeregu pirydynowym. Od lutego 1973 do czerwca 1978 r. był zatrudniony na stanowisku adiunkta w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie, kierując Katedrą Chemii Organicznej. Ciągle rozwijał badania w zakresie analizy korelacyjnej, nowych reakcji pirydyn i syntezy nowych układów heterocyklicznych, głównie pirazolochinolin. Od lipca 1978 r. objął stanowisko docenta chemii w Katedrze Chemii i Fizyki Akademii Rolniczej w Krakowie. Kontynuował badania w zakresie nowych syntez w układzie pirydynowym, analizy korelacyjnej, syntezy nowych układów heterocyklicznych, a także modyfikacji chemicznej skrobi i zbóż. W latach 1985 – 1987 piastował stanowisko profesora zwyczajnego na Wydziale Nauk Ścisłych Uniwersytetu Garyounis w Bengazi (Libia) i był kierownikiem Sekcji Chemii Organicznej w Katedrze Chemii, prowadząc zajęcia z chemii organicznej. W grudniu 1990 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1991 – 1993 był zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego na Uniwersytecie w Zimbabwe. W latach 1996-2007 kierował Katedrą Chemii na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie. W październiku 2007 r. przeszedł na emeryturę, kontynuując badania naukowe i obowiązki dydaktyczne w niepełnym wymiarze godzin. W okresie od 1 października 2010 do 1 września 2017 r. był pracownikiem w Krakowskiej Wyższej Szkole Promocji Zdrowia, gdzie wykładał podstawy chemii, chemii żywności i biochemii, podstawy biotechnologii kosmetyków i nanotechnologii żywności, rozwijając także badania w obszarze psychofizyki.

Od 1 września 2017 r. objął stanowisko kierownika Działu Badań i Rozwoju w Nantes Nanotechnological System. Inc. w Bolesławcu.

Wygłosił ponad 160 wykładów na polskich uniwersytetach, w instytutach naukowych i przemysłowych w całej Polsce i wielu krajach. Posiadał ogromne doświadczenie międzynarodowe, które uzyskał pracując na University of Alabama, Iowa State University, Saginaw Valley State University w USA, Academia Sinica w Tajpej na Tajwanie, University of Zimbabwe, Garyounis University w Benghazi w Libii, Tokyo University oraz podczas krótszych wizyt na licznych uniwersytetach w Europie, na Dalekim Wschodzie i w USA. Jego zainteresowania naukowe obejmowały syntezę organiczną, chemię i technologię polisacharydów, nanotechnologię, słabe zjawiska elektryczne, wpływ statycznego pola magnetycznego na materię żywą i psychofizykę. Prof. Tomasik był autorem lub współautorem 55 monografii i rozszerzonych rozdziałów, ponad 20 artykułów przeglądowych, 7 podręczników, ponad 400 prac badawczych i 66 patentów.

Pan Profesor Tomasik był nie tylko znakomitym naukowcem, ale również mentorem i inspiracją dla wielu osób, z którymi współpracował. Jego pasja do nauki, niezłomna determinacja oraz niezwykła zdolność do dzielenia się wiedzą sprawiły, że zdobył olbrzymi szacunek i uznanie. Pan Profesor nieustannie poszukiwał odpowiedzi na trudne pytania, a jego prace przyczyniły się do znaczących odkryć, które wpłynęły na życie wielu ludzi. Był zawsze gotowy wspierać innych, dzielić się doświadczeniem i inspirować kolejne pokolenia. Jego wkład w rozwój nauki i kształtowanie młodych umysłów na zawsze pozostanie w naszych sercach.

Choć teraz musimy pożegnać Pana Profesora, jego duch i wartości, które głosił, będą z nami na zawsze. Pamiętajmy o Nim z uśmiechem, a nie w smutku, celebrując Jego życie, które było pełne miłości i pasji. Jego dziedzictwo będzie żyło w nas i w każdym, kto miał przyjemność Go poznać.

Niech spoczywa w pokoju.