Od parafii do parafii w byłym województwie (260)
Opuszczając Kocin Stary w kierunku Cykarzewa Północnego (ul. Rumiankową) trzeba pokonać przeprawę mostową nad Kocinką. Jeszcze niedawno funkcjonował tutaj prowizoryczny most saperski. Wreszcie w 2009 roku doszło do zbudowania solidnego mostu drogowego. Przy moście tym znajduje się wyjątkowy zabytek dawnej techniki wodnej. Już w czasach, gdy właścicielem Kocina było hrabia Henkel Donnersmark (potężny ród niemiecki z siedzibą rodową w Świerklańcu) istniał tutaj młyn wodny. Na jego miejscu zamożny gospodarz Oleksy Gromadzki wybudował w końcowym okresie zaborów nowoczesny system napędu wodnego dla obiektów przemysłowych (tartak, młyn i elektrownia). Jego solidne urządzenia – od wielu lat już zupełnie opuszczone – są jeszcze nadal wyraźnie zachowane, choć gęste zarośla z pokrzywami utrudniają zobaczenie ich z bliska. Widać jednak betonowe koryto, którym była doprowadzana woda z odnogi rzeki na turbinę wodną ukrytą w ceglanym budynku. Stąd żelazny wał prowadził napęd do skomplikowanych kół zębatych i pasowych. Urządzenia te były sprowadzone aż z Niemiec co potwierdza napis na żeliwnej maszynerii rozrządu napędu: „F.H. Hofman in Breslau”. Po prawej stronie mostu widoczny jest jaz wodny, który do niedawna omijał nurt rzeki „dzikim” przepustem. Wreszcie w 2008 roku wyremontowano ten przepust przywracając możliwość regulowania poziomu rzeki. Za jazem odbiega od koryta rzeki suchy obecnie kanał, którym prowadzona była woda do urządzeń napędowych (po drugiej stronie drogi z mostem). Po II w. św. tartak ten odziedziczył po swym stryju Jan Gromadzki, lecz gnębiony podatkami zrezygnował z eksploatacji swego nowoczesnego młyna i tartaku. Na południe od Kocina leży miejscowość Rybna. Położona nad potokiem Sękawica (prawy dopływ Kocinki) szczyci się posiadaniem sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej.
Jeszcze do 2002 r. zasłaniała główne wejście do nowego kościoła nietypowa kaplica. Teraz w tym miejscu mamy tylko opartą o schody pamiątkową tablicę przypominającą o tej budowli. Kaplica ta składała się z dwóch części: drewnianej zbudowanej w 1949 r. i stalowo – szklanej dostawionej 30 lat później. W 1969 r. ustanowiono tutaj filię parafii z Mykanowa – mimo, że jej wikariusz nie był uznawany przez władze i miał nawet zakaz zamieszkiwania w Rybnej. Jednak w 1977 r. udało się najpierw powiększyć kaplicę o wspomnianą już przybudówkę, a później ustanowić przez biskupa Stefana Barełę samodzielną parafię. Obecny kościół zaczęto budować w 1991 r. i natychmiast powstała wtedy inicjatywa poświęcenia tego miejsca kultowi Matki Boskiej Fatimskiej. Dlatego też tuż za nową plebanią (z 1989 r.) można dojść do sakralnego uroczyska zwane „Dróżkami Maryjnymi”. Jest nim obszerna łąka położona nad samym brzegiem meandrującej tutaj Sękawicy, na której powstały kapliczki ze scenami z objawień fatimskich. Objawienia te miały miejsce w portugalskiej, podgórskiej wiosce o nazwie Fatima (było to także imię córki proroka islamskiego Mahometa). W ciągu 6 miesięcy (każdego trzynastego) 1917 roku ukazywała się tam trojgu dzieci (pastuszków) postać Matki Boskiej nakazującej modlić się (odmawiać różaniec) o pokój na świecie. Po lewej stronie wejścia na teren kościoła w Rybnej zachowana jest do dzisiaj dawna kuźnia – której właściciel przekazał po wojnie działkę na budowę opisanej już drewnianej kaplicy. Natomiast po drugiej stronie ulicy mamy dawną, drewnianą szkołę. Zbudowana w końcu XIX w. jest do dzisiaj jeszcze zamieszkała ! W głębi za tą placówką widoczny jest teren publicznej szkoły Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich noszącej imię Dzieci Fatimskich.
Tekst i zdjęcia –
Andrzej Siwiński