Od parafii do parafii w byłym województwie (239)
Wspomniani w poprzednim odcinku księża Salezjanie z Kopca mają również związek z parafią w Kamyku. Otóż po wysiedleniu ich przez Niemców z Kopca osiedli właśnie w pobliskim Kamyku, by poprowadzić wikariat parafii w Białej, którą ustanowił w 1940 r. biskup Teodor Kubina. Dysponowali wtedy niewielką kaplicą, którą wybudowali w 1936 r. mieszkańcy Kamyka. Powiększona w 1939 r. została niestety mocno zniszczona w czasie Kampanii Wrześniowej. Wyremontowana jeszcze w czasie okupacji, została zaraz po wojnie powiększona. Następnie modernizowana przez Salezjanów przybrała kształt dzisiejszego kościoła, który od 1955 roku stanowi siedzibą parafii.
W latach 80. wybudowano tuż obok kościoła okazały dom katechetyczny, który obecnie stanowi siedzibę plebanii. Teren kościoła w Kamyku znajduje się nad lewym brzegiem Kocinki. Natomiast nad prawym brzegiem mamy centrum miejscowości. Jeszcze do niedawna był tutaj zarośnięty chwastami fragment dawnego parku dworskiego. Teraz urządzono tutaj nowoczesny skwerek, który swój wygląd zawdzięcza inicjatywie lokalnej o nazwie Grupa Odnowy Wsi. W ten sposób znalazły się pieniądze na wyłożone kostką alejki, oraz stylowe ławki i latarnie. W jego centrum ustawiono duży kamień polny. Przecięty na pół symbolizuje otwarcie się Kamyka na nowych mieszkańców i inwestorów. We wrześniu 2006 r. odsłonięto przy nim żeliwną tablicę podającą dawny przekaz o powstaniu nazwy tej miejscowości. Brzmi ona następująco: „Pewien właściciel ziemski, mieszkający w okolicy często objeżdżał na koniu swą posiadłość. Strudzony przysiadł na kamieniu, na którym posilał się, a nawet ucinał drzemkę. Po powrocie do domu pytano go, gdzie był. Odpowiadał, że na kamyku” Na samym dole tej tablicy mamy podane dane geograficzne dotyczące wysokości i współrzędnych położenia Kamyka.
Naprzeciwko skwerku wyeksponowany jest murowany, parterowy dworek. Wybudowała go rodzina Kołaczkowskich w 1840 r. Położony niegdyś na terenie parku jest przykładem klasycystycznej architektury dworu polskiego. Wzniesiony na planie prostokąta posiada wysokie podpiwniczenie. Od wschodu ma niewidoczny ganek, natomiast od frontu wyróżnia go portyk z czterema toskańskimi kolumnami dźwigającymi dekoracyjny daszek nad wejściem. Po przebudowie jego wnętrz w czasie 2. wojny światowej jest nadal dobrze utrzymany i stanowi teraz uznany lokal dla spotkań gastronomiczno-towarzyskich, oraz bibliotekę. Natomiast przy zachodnim wylocie z Kamyka widoczny jest niewielki zalew wodny na Kocince. Powstał on pod koniec XX wieku w celu usytuowania nad nim prywatnego ośrodka rekreacyjnego o nazwie „Borówka”. Nazwa wywodzi się od nazwiska właścicieli, czyli rodziny Borowieckich. W czerwcu 2000 r. odbyło się uroczyste poświęcenia tego obiektu, który oprócz nowoczesnych urządzeń wodnych i plażowych posiada także stok narciarski. Kamyk to już ostatnia z 8-miu parafii należących do dekanatu w Miedźnie, które zostały opisane w kolejnych odcinkach. Następny dekanat, który będę teraz chciał przybliżyć ma swoją siedzibę w Truskolasach i należy do niego także osiem parafii. Są nimi – oprócz Truskolasów: Panki, Przystajń, Kuleje, Kalej, Podłęże Królewskie i Szlacheckie, oraz Ługi – Radły i Wręczyca Wielka.
Tekst i zdjęcia
Andrzej Siwiński