Do kościoła św. Barbary ściągają wierni z całego kraju. Tu ponoć, jak głosi legenda, istnieje cudowna woda, która ma wszelkie uzdrowicielskie właściwości. Wieść niesie, że woda ze źródełka ma pomóc wszelkim chorym, a szczególnie tym, których dotknęła choroba oczu. W dokumentach parafialnych można znaleźć liczne świadectwa uzdrowień.
Do kościoła św. Barbary ściągają wierni z całego kraju. Tu ponoć, jak głosi legenda, istnieje cudowna woda, która ma wszelkie uzdrowicielskie właściwości. Wieść niesie, że woda ze źródełka ma pomóc wszelkim chorym, a szczególnie tym, których dotknęła choroba oczu. W dokumentach parafialnych można znaleźć liczne świadectwa uzdrowień.
Historia źródełka zaczęła się w 1430 roku. Właśnie wtedy husyci dopuścili się profanacji Cudownego Obrazu na Jasnej Górze. Wdarli się i złupili klasztor, zabierając kosztowności oraz Obraz Najświętszej Marii Panny. Gdy byli w okolicach kościoła św. Barbary, porzucili obraz. Jeden z agresorów pociął oblicze Czarnej Madonny. W miejscu, w którym paulini natknęli się na porzucony przez oprawców obraz, wytrysnęła woda. Właśnie tą wodą obmyli twarz Marii Panny.
Z czasem miejsce to zostało otoczone kultem. Najpierw powstała kaplica, później zbudowano kościół. Historia toczy się swoim kołem. W pożodze wieloletnich wojen budynek kościoła niszczony był wielokrotnie, ale pamięć o uzdrowicielskim źródełku funkcjonuje do dziś.
DF