Urodził się 28 sierpnia 1877 roku w Tarnowie jako syn Karola Henryki z Knorków. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum w Krakowie kontynuował naukę w Korpusie Kadetów w Łobzowie koło Krakowa. 18 sierpnia 1896 wstąpił do armii austriackiej i jako kadet został przydzielony do lwowskiego 30 pułku piechoty, w którym awansował do stopnia podporucznika z 1 listopada 1901 oraz porucznika z 1 listopada 1901. W 1911 przeszedł do służby w 78 pułku piechoty w Eszék i awansował do stopnia kapitana z 1 listopada 1911. Po wybuchu wojny wraz z pułkiem walczył na froncie serbskim, wyróżnił się w walkach o pasmo Gu?evo w dniu 6 listopada 1914, za co otrzymał Oder Marii Teresy. Był jednym z pięciu Polaków, którzy podczas I wojny światowej otrzymali to raczej rzadkie odznaczenie. Do rozpadu Austro-Węgier służył nadal w 78 pułku piechoty, w którym dowodził kompanią na froncie serbskim oraz włoskim, a potem baonem, awansując 1 lipca 1917 do stopnia majora. W czasie wojny ukończył skrócony kurs dla oficerów Sztabu Generalnego. Zgłosił się do służby w Pełnomocnictwie Wojskowym Państwa Polskiego w Wiedniu 5 stycznia 1919; od 5 lipca tegoż roku był polskim attaché wojskowym w Austrii i na tym stanowisku został dekretem z 22 maja 1920 awansowany do stopnia pułkownika (z dniem 1 kwietnia 1920). Latem 1920 powrócił do kraju i otrzymał dowództwo 13 pułku piechoty, którym dowodził na froncie do lipca 1920. W sierpniu 1920 objął komendę XV Brygady Piechoty (25 pp i 26 pp) i na stanowisku tym pozostawał do stycznia 1921, kiedy to pojechał do Wiednia i objął poprzednie stanowisko. W maju 1922 został ostatecznie zweryfikowany w stopniu pułkownika piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Wkrótce potem przyjechał ponownie do Polski i od 1 października 1922 sprawował obowiązki I oficera sztabu Inspektoratu Armii IV w Krakowie.
LECH MASTALSKI