„Lustereczko, powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy na świecie” – pamiętamy to jeszcze z dzieciństwa, ale lustro towarzyszy nam przez całe życie. Ludzie, jak wiadomo, to raczej mądre istoty, a jak z lustrem radzą sobie inni? Takie chociażby koty czy psy ganiają za swoim odbiciem, myśląc, że to inne zwierzaki, ale testy na spostrzegawczość odbicia w lustrze zdają chociażby małpy, słonie czy delfiny.
Człowiek może mieć większy problem, gdy z powodów osobistych boi się spojrzeć w lustro, gdyż jak mawiał M. Twain, może i nie jest jedyną istotą, która się czerwieni, ale jedyną, która musi. Powodów do takiego stanu jest mnóstwo, a lustro to pierwsza poważna weryfikacja. Parcie na szkło to jest podstawą w dzisiejszym świecie i nie ważne aż tak do końca czy mówią o nas dobrze, ważne aby nie przekręcili nazwiska. Jednak należy zachować ostrożność, będąc bowiem w blasku fleszy trudno zauważyć czy aby nie przeglądamy się już w lustrze weneckim, a w najlepszym razie w krzywym zwierciadle śmiechu.
Zaćmienie słońca znamy dobrze z astronomii, ale to bardzo rzadkie zjawisko. Niestety zaćmienie umysłu to stan nader częsty i z reguły wpływa na postrzeganie rzeczywistości przez samego zainteresowanego i marna to pociecha, że wysiłek umysłowy pozwala zachować nasz mózg w lepszym stanie na późniejszy okres. Chociaż podobno nie samym chlebem żyje człowiek, to jednak historia pokazuje, że strona duchowa z reguły przegrywa z potrzebami brzucha, jest to poniekąd naturalne – jak wiadomo głodny sytego nie zrozumie. Historia ludzkości to z reguły walka o pełniejszą miskę – tak było i u nas, a przekonali się o tym i Gomułka, i Gierek, i Jaruzelski, a nawet Tusk, gdy wyborcy dostrzegli rozziew między jego wystąpieniami na tle zielonej wyspy a stanem swoich portfeli.
Już Winston Churchill mawiał, że polityk jest jak mucha i można go zabić gazetą, a co dopiero telewizja? Wszak to potęga, jednak ostatecznie najważniejsza jest lodówka.
ANNA GAUDY