Mieczysław Ludwik Boruta Spiechowicz (1894 – 1985), pseudonimy Kopa, Morawski,
Generał Wojska Polskiego, publicysta
Ur. 20.02.1894 w Rzeszowie, syn Stanisława. 7 klas ukończył w pryw. szkole Kreczmara. Aby uniknąć powołania do służby w armii austro-węgierskiej w 1913 wyjechał na studia do Belgii. Powrócił po jednorocznym pobycie w Akademii Handlowej w Antwerpii.
Ur. 20.02.1894 w Rzeszowie, syn Stanisława. 7 klas ukończył w pryw. szkole Kreczmara. Aby uniknąć powołania do służby w armii austro-węgierskiej w 1913 wyjechał na studia do Belgii. Powrócił po jednorocznym pobycie w Akademii Handlowej w Antwerpii.
W latach 1914 – 1917 był czynny w Związku Strzeleckim i w Legionach Polskich pod dow. Gen. J. Hallera. Od 1918 działacz w Polskich Organizacjach Wojskowych na Ukrainie. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Do 1919 brał udział w obronie Lwowa, awansował do stopnia majora. W 1920 walczył przeciwko bolszewikom kolejno w 1, 3 i 9 pułku strzelców w Armii J. Hallera. W 1921 po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej awansował na podpułkownika. 1922 – 1924 był dowódcą 32 pp., 1925 – 1926 dowódcą 71 pp., 1928 – 1934 dowódcą 20 dywizji piechoty. 1934 – 1939 dowódcą 22 dyw. „Podhalańskiej” piechoty górskiej w Przemyślu. W 1936 awansowany do stopnia generała. W wojnie obronnej1939 dowodził Grupą Operacyjną „Bielsko” w armii „Kraków” przemianowanej na Grupę „Boruta”. Od września 1939 komendant Polskiej Organizacji Wojskowej we Lwowie, który opuścił 12.12.39 z chęcią wyjazdu z kraju. 13/14.12.39 aresztowany we wsi Sitno niedaleko Nadwórnej. Więziony najpierw w Stanisławowie a następnie w Moskwie. Przesłuchany 14.05.1940 przez zastępcę naczelnika 2 oddz. GUG B – NKWD kapitana bezpieczeństwa państwa Szewielowa.
Po zawarciu polsko-sowieckiego układu z 30.07.41 oraz umowy wojskowej z 14.08.41 rozpoczęto formowanie Polskich Sił Zbrojnych. Początkowo stworzono 5 i 6 dyw. Piechoty. Po opuszczeniu więzienia dowództwo 5 dyw. powierzono gen. Borucie Spiechowiczowi.
Na skutek niewywiązywania się z umowy przez stronę sowiecką (wstrzymanie zwolnień polskich więźniów, braki w uzbrojeniu ilościowe zmniejszenie racji żywnościowych, brak odpowiedzi na noty w sprawie zaginionych tysięcy polskich oficerów) władze brytyjskie wymogły na Stalinie wyprowadzenie Armii Polskiej z granic ZSRR łącznie z osobami cywilnymi i dziećmi do Iranu przybyło114 tys. Gen. Boruta Spiechowicz był odpowiedzialny za prawidłową ewakuację. Po przybyciu do W. Brytanii od II/1943 do VII /1945 był dowódcą I Korpusu Pancerno-Motorowego w Szkocji. XII/1945 wrócił do kraju. Do połowy 1946 był na stanowisku zastępcy szefa Departamentu Piechoty i Kawalerii w Min. Obrony Narodowej. Po politycznym konflikcie z gen. K. Świerczewskim (właściwe Walter Goltz) przeniesiony w stan spoczynku. Osiadł pod Szczecinem prowadząc przez 18 lat gospodarstwo rolne. W 1964 przeniósł się do Zakopanego. W 1977 współzałożyciel organizacji pod nazwą Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela, której celem była odbudowa pełnej niepodległości i suwerenności państwa polskiego. Organizacja ta wydawała czasopisma: „Opinia”, „Droga”, „Bratniak” i inne. Brał udział w trzech wojnach, siedmiokrotnie więziony, przebywał dwukrotnie w obozach. Zmarł 13.10.1985 w Zakopanem. Posiadał odznaczenia wojenne Virtuti Militari otrzymane na wniosek gen. Rozwadowskiego.
Dwukrotny, udokumentowany pobyt generała w Częstochowie.
8.08.1966 podczas uroczystości milenijnych upamiętniających tysiąclecie Chrztu Polski, przybyła na Jasną Górę grupa byłych legionistów i innych organizacji wojskowych walczących o niepodległość Rzeczypospolitej w latach 1914 – 1918, której przewodził gen. Boruta Spiechowicz. Uczestnicy tej pielgrzymki, którzy wpisali się do księgi pamiątkowej jako żołnierskie, votum pozostawili okolicznościowy ryngraf. Kolejny pobyt miał miejsce 18.05.1975, w 31 rocznice bitwy II Korpusu o Monte Cassino i 30 rocznicę zakończenia II wojny światowej. Kombatanci tej wojny a wśród nich gen. Boruta Spiechowicz upamiętniając pobyt wpisem do księgi o treści patriotycznej, pozostawili na Jasnej Górze 4 urny z ziemią: z grobu ks. J. Skorupki, z pól bitewnych Powstania Wielkopolskiego, ze szlaku bojowego 2 pp. Legionów Polskich i prochami żołnierza Armii Krajowej poległego w Powstaniu Warszawskim. Przekazano też ryngraf z Powstania Wielkopolskiego, obraz z wizerunkiem Matki Boskiej Armii Krajowej i sztandary bojowe aby”… pochylały się tylko przed Bogiem i Królową Polski”.
Źródła: 1. Tygodnik Powszechny nr 45 z dn. 10.11.58
2. Polskie Podziemie na ter. Zach. Ukrainy i Zach. Białorusi. Min. Spr. Wewn. W-wa 2001
3. Informacje encyklopedyczne.
ROMAN WINIAREK