Przebywali w Częstochowie
Właściwe: Agnieszka Bojaxhin, w rodzinie nazywana “Gonxha” (po albańsku “pączek”) urodziła się 27.08.1910 w albańskim mieście Skopje w okręgu Kosowo. Po odzyskaniu w 1913 przez Albanię niepodległości, okręg ten został zbrojnie przyłączony do Jugosławii. Ojcem Agnieszki był Nicola Bojaxhin, wykształcony i majętny kupiec branży farmaceutycznej. Matka, Drone, niewiasta o nieprzeciętnej rodzie. Prócz Agnieszki był w rodzinie starszy o dwa lata Lazar i druga, młodsza, córka Agata. Rodzina wyznawała katolicyzm. Ojciec będąc radnym posiadał w mieście spory autorytet. Angażował się politycznie na rzecz powrotu Kosowa do Albanii. Władze Jugosławii niechętnie tolerowały tego rodzaju działania. W 1919 Nicola Bojaxhin pojechał służbowo do Belgradu. Przywieziono go do domu w stanie agonalnym z objawami otrucia. Zmarł w szpitalu w wieku 46 l. Rodzina została bez środków do życia, egzystując dzięki drobnemu handlowi i wyprzedaży dóbr osobistych. W 1934 rodzina przeniosła się do Tirany. Agnieszka, w wieku 18 lat, wstąpiła do klasztoru i wyjechała do Irlandii, a potem do Indii. Brat Lazar, po inwazji Mussoliniego w 1939 na Albanię, został wcielony do włoskiego wojska i wysłany do Turynu. Do Albanii już nie wrócił. W 1946 Enver Hodża, krwawy komunista proklamował republikę ludową. Po śmierci Stalina i zdemaskowaniu przez Chruszczowa jego zbrodni, Hodża, po izolacji, znalazł oparcie w Chinach. Matka i córka Agata pozostawały pod nadzorem komunistycznej policji. Przez dziesięć lat nie wiadomo było czy żyją. Po otrzymaniu listu Matka Teresa natychmiast, za pośrednictwem ważnych osobistości politycznych, starała się wydobyć matkę i siostrę z albańskiego reżimu. Na list francuskiego dyplomaty do Tirany, napisano w odpowiedzi: “Warunki zdrowotne nie pozwalają paniom Drone i Agacie Bojaxhiu na podjęcie podróży zagranicę”. Matka zmarła w 1972, a wkrótce potem Agata. po obaleniu rządu Envera Hodży, Matka Teresa z siostrami zakonnymi przybyła do Albanii nieść pomoc potrzebującym. Po przyznaniu Matce Teresie pokojowej nagrody Nobla środki przekazu na świecie przypisywały jej słowiańskie pochodzenie. Wówczas to, brat Lazar, mieszkający we Włoszech, ujawnił publicznie dramat rodzinny (m.in. okoliczności śmierci ojca) ukrywany w tajemnicy potwierdzając jednocześnie albańskie pochodzenie rodziców i rodzeństwa. Tymczasem Matka Teresa bez reszty była zaangażowana w swej misji, skutecznie niosąc pomoc biednym i chorym, najpierw w Indiach, a następnie na wszystkich kontynentach. Jej zgromadzenie zostało oficjalnie zatwierdzone przez papieża Pawła VI. Otwiera nowicjaty, domy i ośrodki w Wenezueli, Sri Lance, Włoszech, Tanzanii, Austrii, Jordanii i Anglii. Świat dostrzega jej wyjątkowo trudną pracę oraz osiągane wspaniałe wyniki i słusznie ją nagradza. Wymieńmy te nagrody, otrzymane w latach 1962 – 1981: “Podmashree” od prez. Indii, “Magsaysay” od prez. Filipin, Nagroda Pokojowa Jana XXIII w Rzymie, nagr. “Dobrego Samarytanina” w Bostonie, Międzynarodowa Nagroda Johna F. Kennedy’ego w Nowym Jorku, doktorat w dziedzinie literatury w Waszyngtonie, nagroda Pandit Nehru w Indiach, nagroda Templeton w Anglii, nagroda “Ambrogino d’oro” w Mediolanie, nagr. FAO A. Schweitzera, nagr. Fundacji Bolzana w Rzymie, Pokojowa Nagroda Nobla, nagr. “Bhiarat Ratna w Indiach, honoris causa Uniwersytetu w Rzymie. Ukazano jej podobiznę na okładkach “Time” i “Paris Match”. Organizm Matki Teresy jest coraz bardziej nadwyrężony. Choruje na serce. W 1991 wraca do swej ojczyzny Albanii. Uczestniczy w inauguracji katedry w Tiranie, zamienionej podczas rządów komunistycznych na kino. Umiera w 1997 r.
Porównywanie pracy charytatywnej pewnej księżniczki z działalnością Matki Teresy, z jej życiową Golgotą, jest w rzeczy samej nietaktowne. Była w Częstochowie 4 sierpnia 1983 r. i modliła się na Jasnej Górze.
ROMAN WINIAREK