Od parafii do parafii w byłym województwie (131)
Neogotycki bardzo obszerny kościół (na 2.5 tysiąca osób) wybudowano w Koszęcinie w 1908 r. Postawiony na wzgórzu widoczny jest na całą okolicę, a po gruntownym remoncie w latach 1989-92 i na początku XXI w. stanowi jej ozdobę (na zdjęciu). Jego fundatorem był książę Karol Gottrfid Hohenlohe zu Ingelfingen (właściciel majątku koszęcińskiego), a budowniczym ksiądz Karol B?hm. Kapłan ten był w latach 1901-1911 już 7. z kolei proboszczem w Koszęcinie. Parafię bowiem powołano tutaj już w 1869 r., a jej pierwotną siedzibą była kaplica zamkowa. Wcześniej w kaplicy tej sprawowali posługę religijną dla członków książęcej rodziny kapelani zamkowi. Warto wspomnieć, że pierwszymi kapelani byli paulini z Jasnej Góry (w latach 1721-26). Pierwsza wzmianka o Koszęcinie (wieś “Constantin”) pochodzi już z 1275 r. i związana jest z księstwem opolskim. W XVI w. należy kolejno do znanych rodów pruskich i austriackich: Hohenzollernów, Habsburgów i Sparweinów. Później właścicielami są Kochciccy, a od 1647 r. baron Mikołaj Filip von Rautchen. Ten zdążył ugościć tutaj króla Jana III Sobieskiego idącego na odsiecz Wiednia. U schyłku XVII w. majątek przejmuje rodzina Sobków a kilkadziesiąt lat później właścicielką jest hrabina von Dyhern – zapamiętana jako fundatorka teatru w tutejszym parku, po którym nie pozostał żaden ślad. Wreszcie w 1798 r. majątek koszęciński staje się własnością skarbu pruskiego od którego nabywa go w 1805 r. książę Ludwik zu Hohenlohe – Ingelfilgen. Najpotężniejszy – obok Donnesmarcków – ród pruski na Śląsku, którego korzenie sięgają XIII w., gdy mistrzem krzyżackim był w latach 1244-49 Heinrich von Hohenlohe pozostaje w Koszęcinie do końca II w. św. Rodzina ta przebudowuje w latach 1829 – 30 dotychczasowy zamek obronny, nadając mu dzisiejszy wygląd – klasycystycznego pałacu (na zdjęciu). Stojąc na jego dziedzińcu widać wysoką wieżę osłaniającą, wspomnianą już kaplicę zamkową. Wg. legendy kilka wieków temu miała w niej być zamurowana córka jednego z właścicieli zamku, który nie dopuścił w ten sposób do mezaliansu. Podobno do dzisiaj snuje się w parku po nocach duch białej damy – upartej córki koszęcińskiego dziedzica. Na pewno natomiast na ścianie dawnej kaplicy, spełniającej obecnie funkcję kameralnej sali koncertowej znajduje pięć kamiennych płyt, zamykających niegdyś wejście do krypt grobowych. Spoczywają w nich kolejni potomkowie Ludwika Hohenlohe-Ingelfingen, którzy na zasadzie majoratu (niepodzielności majątku) panowali na rozległych dobrach tej ziemi. Byli nimi, obok księcia Ludwika: Adolf (1797-1873) – premier Prus przed Bismarckiem, Friedrich (1827-95) i wspomniany już fundator kościoła Karol Gottfrid. Ten ostatni mając u schyłku II w. św. 66 lat uszedł do Wiednia – gdzie znalazł miejsce swego spoczynku. W 1953 powstał w Koszęcinie Państwowy Zespół Pieśni i Tańca “Śląsk”. Jego twórcą był kompozytor, dyrygent i pisarz Stanisław Hadyna (1919-1999). Odsunięty w latach 1975-90 od kierowania zespołem (ze względów politycznych) ma teraz przy koszęcińskim pałacu swój oryginalny pomnik. Odsłonięty w dniu 1 lipca 2006 r. przedstawia wielkiego artystę siedzącego na ławeczce z fajką w ręce i z rozłożonymi obok niego nutami (na zdjęciu).
ANDRZEJ SIWIŃSKI