Potwierdzając swoim postępowaniem wszystko, co sam głosił, ksiądz Jerzy wszedł w orbitę oddziaływania świętości Jezusa. A to, czego nauczał, wiążą w jedną duszpasterską całość następujące prawidła:
– uwrażliwienie na naukę i doktrynę Kościoła;
– potrzeba solidarności, jedności w różnorodnej wspólnocie;
– budowanie sprawiedliwości społecznej na przykazaniu miłości Boga i bliźniego, nie pomijając miłości nieprzyjaciół;
– realizowanie etyki ludzkiej godności i wolności;
– ostrożność wobec pokus demokracji i pokus liberalizmu;
– determinacja w głoszeniu prawdy, która wymaga poświęceń;
– postawa świadka-męczennika, wiodąca do umacniania Kościoła;
– misyjność duszpasterska;
– wyznanie wiary w świętość Kościoła;
– pochwała cywilizacji życia;
– stałość w modlitwie i poczucie zakorzenienia w Eucharystii;
– otwartość n dialogiczny wymiar relacji międzyosobowych i międzynarodowych;
– ufność w Boże miłosierdzie i całkowite ukierunkowanie życia na niebo;
– niepowtarzalność w świętości, gdyż święci nigdy nie naśladują innych świętych.
Ks. Jan Sochoń; „Męczeństwo i Miłość”; Teologia Polityczna; Warszawa 2019