Celem tego spotkania było poruszenie istotnego wątku obecności ukrytej tematyki  żydowskiej w polskiej kulturze, a także tradycji biblijnej w twórczości polskich Żydów: zasymilowanych lub wypierających swoją tożsamość, jak również maranów, poruszających się pomiędzy kulturami, tożsamościami.

Temat konferencji, choć rozpatrywany jest w kontekście Żydów, dotyka szerokiego zjawiska, jakim jest postawa wyparcia będąca efektem ucieczki przed cierpieniem, które można zdefiniować jako prześladowanie lub społeczny ostracyzm. Jego efektem był proces świadomego bądź nieświadomego odcinania się od rodzimej tradycji. Zjawisko to jest bliskie ludziom, którzy kształtowali postawy na pograniczu kultur, tożsamości, na styku religii, obyczajów i przekonań.

Głównym celem spotkania była próba budowania refleksji naukowej wokół obecności narracji ukrytej, zanurzonej w tekście literackim, mającej proweniencję biblijną, starotestamentalną, midraszową i talmudyczną, nawiązującą do figur biblijnych, rytuałów i obrzędów żydowskich świąt. Bogactwo tropów, wszelkiego rodzaju judaiców, loci theologici w literaturze, opowieści tożsamościowych oraz marańskich okazuje się doprawdy niezwykła. Zza tej opowieści wyłania się dość przykra świadomość, że to nasza kultura, monolityczna, wyparła ze świadomości obecność kultury żydowskiej.

Konferencja została zorganizowana w ramach Festiwalu Wiedzy i Kultury Europejskiej.