Sztandaru w pierwszych dniach chronił ojciec Henryka Roguskiego – chorąży Wacław Roguski, który przebywał w Kowlu wraz z rodzinami oficerów i podoficerów 27 PP ewakuowanymi z Częstochowy. Jego żona podszyła sztandarem kołdrę, dzięki czemu przetrwał zajęcie miasta przez wojska sowieckie. Potem przez granicę sztandar przeniósł 15-letni Henryk, a do Częstochowy trafił w poduszce z pierzem. W Częstochowie teść Roguskiego, Stanisław Raniewicz, który prowadził kuźnię, zakopał go w skrzynce po amunicji na terenie zakładu, przy ul. Sobieskiego 16. Sztandar spędził tam całą okupację, a opiekę nad nim sprawowali sierżanci zawodowi 27 PP Stanisław Baliński i Piotr Krawczyk, członkowie II Komendy Polskiego Związku Wolności. Po wkroczeniu do Częstochowy Armii Czerwonej 16 stycznia 1945 roku sztandar wykopano, oczyszczono i zacerowano, a następnie przekazano do siedziby Związku Partyzantów przy al. Wolności 3/5.
UG