Przodkowie ostatniego dziedzica Kochcic


Od parafii do parafii w byłym województwie (143)

Najstarsza wzmianka o Kochcicach pochodzi z początku XIV w., gdy córka właściciela wsi, Mikołaja Strzały, wychodzi za rycerza Rejnitiusa. Ich potomkowie przyjmują nazwisko Kochcickich, będąc właścicielami miejscowości niemal do połowy XVII w. W 1587 r. Jan II Kochcicki wykupuje Lubliniec z otaczającymi go wsiami, tworząc tzw. państwo lublinieckie. Kiedy jednak w okresie wojny 30-letniej (1618-48) wypowiedzieli się po stronie protestanckiej szlachty śląskiej, katoliccy Habsburgowie zaczęli szykanować Kochcickich. Cesarz Austrii Ferdynand II dokonał konfiskaty całego majątku tej rodziny, który przeszedł na skarb państwa. Jan I Kochcicki spoczywa w krypcie kościoła w pobliskim Lubecku. Natomiast ostatni z Kochcickich – Andrzej (1570 – 1634), wsławia się zorganizowaniem cennej biblioteki oraz wspieraniem śląskich literatów, a wśród nich Walentego Roździeńskiego – hutnika i poetą, który właśnie w Kochcicach miał napisać swoje najbardziej znane dzieło: “Officina ferraria albo huta i warstat z kuźniami szlachetnego dzieła żelaznego”. Po Kochcickich miejscowość przechodzi w ręce magnaterii niemieckiej, z której ostatnią była rodzina Ballestremów. Ich przodek, Giovanni Baptista Angelo Ballestrero di Castellengo wywodził się z Italii, gdzie urodził się w 1709 r. Jednak w wieku 19 lat wywędrował z Turynu aż do Weimaru (środkowo-wschodnie Niemcy), gdzie rozpoczyna karierę w wojsku pruskim. Wtedy też zmienia imię i nazwisko na: Johann Ballestrem. Gdy w 1740 r. wybuchła wojna śląska między Prusami a Austrią, porucznik Ballestrem znalazł się ze swym regimentem huzarów w Gliwicach. Tutaj starostą był Franciszek von Stechow – właściciel i budowniczy Pławniowic (znana posiadłość na zachód od Gliwic – obecnie siedziba domu rekolekcyjnego jako własność Diecezji Opolskiej). W 1748 r. dochodzi do małżeństwa pruskiego oficera z córką starosty Marią Elżbietą Augustą von Stechow. W czasie, gdy na świat przychodzą dwaj Ballestremowie: Karol Franciszek ( w 1750 r. ) i Karol Ludwik (w 1755 r. ), ich dziadek tworzy potężny majątek przemysłowo-ziemski w rejonie Gliwice – Ruda Śląska – Biskupice (obecnie Zabrze). W 1752 r. nadaje mu rangę majoratu, czyli, że niepodzielny majątek przejmuje tylko najstarszy syn zmarłego dziedzica lub jego najbliższego krewnego. W 1757 r. ginie na wojnie 7-letniej Johann Ballestrem, a rok później umiera jego teść. Teraz przez 40 lat rządzi pławniowickim majoratem wuj młodych Ballestremów Karol Franciszek von Stechov. Gdy umiera w 1798 r. nie pozostawiając potomka męskiego, potężny majątek przechodzi w ręce jego siostrzeńca Karola Franciszka von Ballestrema. Po jego bezpotomnej śmierci (w 1822 r.) dziedzicem na Pławniowicach zostaje brat Karol Ludwik von Ballestrem. Ożeniony z Joanną von Züchow, dochował się dwóch synów. Starszy z nich, Karol Wolfgang (1801-1879), kontynuował linię rodu Ballestremów z siedzibą w pławniowickim majoracie. Jego syn Franciszek Karol (1834-1910), który jako przywódca partii politycznej Centrum doszedł aż do stanowiska prezydenta parlamentu II Rzeszy Niemieckiej, ożeniony z Joanną von Saurma Jeltsch, miał 5 synów. Czwarty z nich to Ludwik Karol von Ballestrem (na zdjęciach), późniejszy budowniczy potężnego zespołu pałacowo-folwarcznego w Kochcicach. Cdn…

ANDRZEJ SIWIŃSKI

Podziel się:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *