Mój pies przewodnik wabi się Melba. Tworzymy zgrany duet od 4 lat, Melba ma 6 lat. Aby pies mógł zostać przewodnikiem, musi przejść rygorystyczne procedury: od 6 tygodnia swojego życia przez 2 lata jest szkolony przez specjalistów. Dopiero po dwuletnim intensywnym szkoleniu jest przekazywany przez fundację osobie niewidomej lub niedowidzącej.
Melba została mi przekazana z Fundacji na rzecz Osób Niewidomych Labrador – Pies Przewodnik: https://fundacja.labrador.pl/pl.
Każdy pies przewodnik otrzymuje specjalny certyfikat, który jest przepustką uprawniającą go do wstępu do różnych instytucji, takich jak: urzędy, przychodnie zdrowia, kina, teatry ,szkoły, transport, restauracje, sklepy w tym spożywcze, a nawet kościoły – jest to zagwarantowane prawem.
Psy te są nauczone odpowiednich komend, które wykonują bez zastrzeżeń. Są bardzo mądre, cierpliwe, ufne, radosne, przyjacielskie, oddane osobie, której zostały przekazane. Będąc na oznakowanej uprzęży, pracują, pomagając swojemu właścicielowi w życiu codziennym. Osoby z zewnątrz nie powinny rozpraszać pracującego psa. Psy przewodnicy są bardzo towarzyskie, szczególnie zachwycone są dziećmi.
Dzięki Melbie mogłem zacząć naukę na Uniwersytecie Śląskim i mieszkać w akademiku z dala od domu. W czasie zajęć Melba jest ze mną cały czas na uczelni, a że jest łakomczuchem, zawsze dostaje smakołyki od ludzi wokół. Po skończonych zajęciach „robi” ze mną w sklepie zakupy.
Dla mnie jest wspaniałym i niezastąpionym przyjacielem. Na uczelni jest rozpieszczana przez kadrę profesorską, pracowników i studentów, za co dziękuję. Z całą stanowczością mówię, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka.