Spotkaniu towarzyszyła atmosfera pełna niezwykłego uroku. Kontakt z tym magicznym miejscem stwarzał okazję do odczuwania bliskości poetki tym bardziej, że wiersze Haliny Poświatowskiej czytała znakomita aktorka – Zofia Kucówna. W urokliwym nastroju, przy podmuchach letniego wiatru, po raz kolejny mogliśmy zadać sobie pytanie – kim był człowiek, który odszedł? O Halinie Poświatowskiej możemy powiedzieć, że była doskonałą i utalentowaną poetką. W swoich wierszach pozostawiła głęboką, szczerą prawdę o sobie. Zmagając się z własnym losem, cierpieniem, chorobą dotykała spraw najważniejszych: miłości, sensu życia i śmierci, stawia pytania: jak żyć nadzieją, jak poszukiwać piękna. Wiersze jej “urzekają swoim ponadczasowym pięknem”. W “Opowieści dla przyjaciela”, Poświatowska pisała: “Dla życia poszukiwałam najpiękniejszych określeń”.
Był to niezapomniany i bardzo potrzebny wieczór. Bez poezji, podobnie jak bez muzyki, nasze życie byłoby niepełne i ubogie.
BARBARA SZYMAŃSKA