Dr Mirosław Łapot w swoim referacie podjął wiele wątków z burzliwej historii i wielobarwnej kultury Lwowa, w tym różnorodności etnicznej lwowian. Lwów został założony w 1250 roku przez króla Rusi Daniela
Halickiego, a nazwa wywodziła od jego syna Lwa. W 1349 r. za panowania króla Kazimierza Wielkiego miasto przejęło Królestwo Polskie, a już 21 lat później należało do Królestwa Węgierskiego. W 1387 r. Królestwo Polskie odzyskało Lwów na niemal cztery wieki, aż do pierwszego rozbioru. Po czym to piękne miasto przeszło pod władze Austrii. XVII i XVIII wiek to czas regresu Lwowa miasta związany z wojnami, m.in. z Turcją, Rosją, Szwedami. Na przełomie XVIII i XIX wieku były wojny polsko-ukraińskie o Lwów, a od 1918 r. miasto miało paru właścicieli, m.in. były to: ZSRR (2 razy), Niemcy, Polska, a od prawie 30 lat miasto należy do Ukrainy (1991). – Warto zwrócić uwagę, jak burzliwa i wyjątkowa jest historia tego miasta. W ostatnich stu latach więcej niż pięć razy zmieniał się jego właściciel – mówił dr Mirosław Łapot. Autor wielu publikacji o Lwowie (tytuły są dostępne w Internecie) podkreślił także, iż w okresie międzywojennym Polacy stanowili 50–55 proc. mieszkańców Lwowa, a ówcześni Rusini – 15 proc., natomiast w województwie lwowskim mieszkańcami wsi w 70 proc. byli Ukraińcy.
We Lwowie na przestrzeni lat oprócz Polaków i Ukraińców żyli m. in. Żydzi, Włosi, Wołosi, Ormianie, Niemcy, Węgrzy. Badacz wskazał, również miejsca ciekawe do zwiedzania np. Gaj Szewczenki, Kamienica
Wenecka, Cerkiew Wołoska, Plac Synagog, Restauracja pod Złotą Różą, Kaplica 7 Grodów, Restauracja-Muzeum Lampa Naftowa (poświęcona Ignacemu Łukasiewiczowi, wynalazcy lampy naftowej), Cmentarz Łyczakowski.
DG