Był gotowany, pieczony, smażony, używano go do diet dla odchudzających się, jest kochany przez osoby chore na cukrzycę.
Obwiniano go za przyczynę masowych emigracji. Kwiaty ziemniaka przystrajały królewskie płaszcze i malowane były na porcelanie.
Pierwszy raz wzmianka o ziemniakach pojawiła się 1800 lat temu w Południowej Ameryce. Do Europy przeniesiono je około roku 1500. Hiszpanie dotarli do Andów i Peru, i ochrzcili ziemniak “batatem”. Królewski stół angielski ziemniak osiągnął dopiero w 1619 roku.
Do końca XVIII wieku ziemniak zawędrował do Północnej Ameryki. Rósł w Anglii, Szkocji, Irlandii, Francji i Niemczech. Reputacja ziemniaka przechodziła różne koleje. We Francji, aż do późnych lat 1700 – ych, powszechnie wierzono, że był on przyczyną trądu i gorączki.
Walczono o jego reputację. Król Ludwik XVI nosił kwiat ziemniaka w butonierce
i zaczęła to naśladować cała Francja. Już na początku XIX wieku ziemniak był podstawą diety we Francji. W Irlandii również cała ekonomia zaczęła polegać na ziemniaku.
Ziemniak jest źródłem witamin i ma dobrą proporcję protein do kalorii, zawiera żelazo, witaminę “B” i “C”. Zawiera więcej potasu niż banan. Nie ma prawie tłuszczu i soli.
RN