Przyszedł na świat 26 lutego 1936 r. w Częstochowie. Po ukończeniu Technikum Hutniczego w 1955 r. w swoim rodzimym mieście rozpoczął pracę w Hucie im. Bolesława Bieruta. W tym zakładzie pracy, od września 1980 r., współtworzył „Solidarność”. W stanie wojennym (13 grudnia 1981) był jednym z organizatorów podziemnych struktur „Solidarności”. Korzystając ze wzorców żołnierzy Armii Krajowej tworzył tzw. konspiracyjne piątki. Kierował wówczas niezależną biblioteką oraz kolportował wszelakie podziemne wydawnictwa, m.in. „KOS”, „Tygodnik Mazowsze”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”. W tym czasie nawiązywał kontakty ze środowiskami kombatanckimi.
W marcu 1985 r. Andrzej Gała wszedł w skład Regionalnego Komitetu Koordynacyjnego, który powstał w wyniku scalenia podziemnej „Solidarności”, zainicjonowanego przez Zbigniewa Muchowicza. W tym samym roku włączył się w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy (DLP) przy parafii św. Józefa w Częstochowie. Był pomysłodawcą wyjazdów członków duszpasterstwa na spotkania z byłymi żołnierzami mjr. Jana Piwnika „Ponurego” na Wykusie. Przygodę z DLP zakończył w 1989 r. W latach 1987–1988 redagował i wydawał podziemne pismo „Solidarność Huty Bolesława Bieruta”.
Od 1989 r. był honorowym członkiem częstochowskiego oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Należał także do członków-założycieli Częstochowskiego Komitetu Obywatelskiego. W 1990 r. został przewodniczącym tego komitetu dzielnicy Raków-Błeszno-Ostatni Grosz z siedzibą w spółdzielni „Hutnik” przy ul. Mireckiego. Wykazywał się aktywnością przy przeprowadzeniu wyborów sejmowych (1989) i samorządowych (1990). W 1990 r. pracował również w Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej ds. funkcjonariuszy dawnego SB. W międzyczasie współzakładał Unię Laikatu Katolickiego w Częstochowie. Był też członkiem Ligi Miejskiej. W latach 1996–1998 odbywał pracę w Okręgowej Komisji Badania Zbrodni przeciw Narodowi Polskiemu w Opolu – Delegatura w Częstochowie, a także jako biegły sądowy w procesach rehabilitacyjnych osób oskarżonych w okresie stalinowskim. Zmarł 19 września 2000 r. w Częstochowie. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu na Rakowie.
Aktywnie walczył o pamięć historyczną w sprawie walk niepodległościowych w regionie częstochowskim. Najlepszym dowodem na to były napisane przez niego publikacje: „»Warszyc« 1910–1947 – szkice, życiorysy, dokumenty” (1994), „Wolna Młodzież” (1995), „Konspiracyjne Wojsko Polskie 1945–54” (1996), a także dwutomowy zbiór „50 lat niepodległościowych działań zbrojnych na ziemiach częstochowskich 1906–1956”. Był ponadto stałym współpracownikiem Tygodnika Regionalnego „Gazeta Częstochowska”.
Norbert Giżyński