14. lutego 1942 roku powołana została Armia Krajowa, jako zbrojne ramię Polskiego Państwa Podziemnego do walki z okupantem niemieckim. Trzeba pamiętać, że naród polski walkę wyzwoleńczą z hitlerowskimi Niemcami podjął jeszcze przed podpisaniem w Ożarowie pod Warszawą aktu kapitulacji.
Przykładem niech będą konspiracyjne organizacje “Służba Zwycięstwu Polski” oraz “Szare Szeregi”, które zostały utworzone 27. września 1939 roku. Od końca września 1939 do czerwca 1941 roku powstało 200 różnych konspiracyjnych formacji. Jawiący się powszechny ruch oporu nie był jednolity i uformował się według dwóch nurtów: lewicowego i prawicowego. Nurt lewicowy obejmował komunistów i był silnie osadzony w ideologii marksistowsko-leninowskiej. Ruch ten tworzyły takie organizacje jak: “Młot i Sierp”, “Proletariusz”, “Związek Walki Wyzwoleńczej”, “Stowarzyszenie Przyjaźni ZSRR”, “Związek Ludu Pracującego Miast i Wsi”, Polscy Socjaliści (lewe skrzydło PPS) oraz wiele innych. Nurt lewicowy finansowo i logistycznie wspierany był przez Związek Sowiecki. Natomiast nurt prawicowy związany był z rządem emigracyjnym w Londynie i pod względem ideologicznym nawiązywał do przedwojennych prorządowych stronnictw politycznych II Rzeczpospolitej (Komunistyczna Partia Polski została w 1938 roku zdelegalizowana za polityczną działalność godzącą w polską rację stanu). Nurt prawicowy stanowiły: “Związek Walki Zbrojnej”, “PPS – (Frakcja Reformistyczna) – walcząca pod hasłem “Wolność, Równość, Niepodległość”, “NSZ”, “Wielkopolska Organizacja Zbrojna”, “Organizacja Orła Białego”, “Narodowa Organizacja Wojskowa”, “Komenda Obrońców Polski”, “Szare Szeregi”, “Tajna Armia Polski” i wiele innych. Działały również grupy partyzanckie o nieokreślonym nurcie politycznym. 5. stycznia 1942 roku utworzona zostaje Polska Partia Robotnicza, zaś 10. stycznia tegoż roku powołana zostaje Gwardia Ludowa, silnie upartyjnione zbrojne ramię PPR. Zadaniem GL, obok walki z siłami niemieckimi, było pełnić wiodącą rolę w ruchu oporu i realizować w terenie koncepcję wprowadzenia w powojennej Polsce ludowo-demokratycznego (czyt. komunistycznego) ustroju.
Dzisiaj, po latach politycznych doświadczeń, jakich było nam dane doznać, można stwierdzić, iż dobrze się stało, że dla Ojczyzny ratowania w dniu 14. lutego 1942 roku powołana została Armia Krajowa – apartyjna siła zbrojna niepodległościowego ruchu oporu powstała z przekształcenia “Związku Walki Zbrojnej” oraz przyłączenia się doń niepodległościowych, prawicowych struktur partyzanckich. Po przyłączeniu się do AK 50 tys. żołnierzy Batalionów Chłopskich (co stanowiło połowę stanu BCh), Armia Krajowa wkrótce stała się 200-tysięczną formacją wojskową, która stanęła do walki nie w imię partykularnych interesów jakiejś partii, lecz w imię polskiej racji stanu II Rzeczpospolitej. W połowie 1944 roku AK stanowiła 400-tysięczną armię niepodległościową, absorbując swoimi siłami kilka niemieckich dywizji i osłabiając w ten sposób działania wojenne armii niemieckiej na frontach, zwłaszcza na froncie wschodnim. Armia Krajowa podczas wojny straciła 40 tysięcy żołnierzy, jedni zginęli na polu walki, inni w niemieckich obozach koncentracyjnych, jeszcze inni, po wojnie, w więzieniach PRL, a także sowieckich łagrach. Etos żołnierzy AK przetrwał trudne lata i trwa po dziś dzień. W ich to intencji, w dniu 14. lutego b.r. w kościele garnizonowym p.w. św. Jakuba w Częstochowie odprawiona została Msza św. koncelebrowana z udziałem o. prof. dr kpt. prorektora Akademii Polonijnej Eustachego Rakoczego, jasnogórskiego kapelana żołnierzy niepodległości, której przewodził ks. prał. Józef Franelak, proboszcz parafii. Duszpasterze nie szczędzili słów uznania dla poległych żołnierzy AK, którzy swe życie poświęcili dla Ojczyzny i obrony wiary ojców. Tym, którym dane było dożyć tych dni, życzyli bezmiaru łask bożych. J.E. o. Eustachy Rakoczy w głoszonej homilii podkreślił, jak wielki kult do Matki Bożej – Hetmanki Wojska Polskiego wyrażali żołnierze AK, umieszczając podobiznę Królowej Polski na płatach swoich sztandarów.
Rocznicową uroczystość swoją obecnością uświetnili prezydent miasta Tadeusz Wrona oraz 12 pocztów sztandarowych organizacji kombatanckich i młodzieży. W dowód uznania poniesionej ofiary życia, na płycie Grobu Nieznanego Żołnierza wiązanki kwiatów w imieniu swych organizacji i instytucji złożyli: T. Wrona, wicestarosta Krzysztof Kubat, por. Lucjan Kempiński, ppłk. Maciej Lechowicz, płk. Michał Kamiński, mjr Marian Kluczniak oraz mjr Henryk Baldowski.
TADEUSZ GAŁECKI